Diğer

Çölyak Hastalarinda Bagirsak Epitel Hücreleri ve Lenfositlerde Genotoksisitenin Arastirilmasi - POSTER: 36

  • Ayhan Gazi Kalayci
  • Abdülkerim Bedir
  • Duygu Erol Suvaci
  • Ali Okuyucu
  • Cansel Özmen
  • Ahmet Bektas

J Curr Pediatr 2007;5(1):-

Çölyak hastalarinda malign hastalik gelisme riski saglikli toplum bireylerinden daha fazladir. Sitogenetik çalismalar kanser gelisiminin genotoksisite ile iliskili olabilecegini düsündürmektedir. Çölyak hastaliginda genotoksisitenin varligini arastirmak ve bu hastalarda DNA tamir kapasitesini degerlendirmeyi amaçladik. Çalismaya üç grup hasta alindi. Yeni tani alan 15 çölyak hastasi (grup I), glutensiz diyet alan 14 çölyak hastasi (grup II) ve çölyak hastaligi olmayan farkli nedenlerle endoskopi yapilan 9 hasta (grup III). Hastalardan elde edilen barsak epitel hücreleri ile periferik kandaki lenfositlerde DNA hasarini arastirdik ve lenfositlerde DNA tamir kapasitesini ölçtük. DNA hasarinin saptanmasi için duyarli bir test olan Comet testi, diger adiyla “Single cell gel electrophoresis” (SCGE) yöntemini kullandik. Hücrelerdeki DNA tamir kapasitesini ölçmek için hem hidrojen peroksit (H2O2) ile strese maruz biraktiktan sonra ve hem de stres sonrasi 20 dakikalik rejenerasyon sürecinden sonra DNA hasarini ölçtük. Yeni tani alan çölyak hastalarinin (grup I) barsak epitel hücrelerinde saptanan DNA hasari, çölyak olmayan gruba (grup III) göre anlamli olarak yüksek bulundu (sirayla 25,9±1,5 ve 15,7±0,9 tailDNA%, p0.05) (grup I: 3,7±0,3; grup II: 2,9±0,9; grup III: 4,3±0,3 tailDNA%). Hidrojen peroksit ile muameleden sonra lenfositlerde gelisen DNA hasari yeni tani çölyak hastalarinda (grup 1) diger gruplardan daha fazla idi (p<0.05) (sirasiyla 14,2±0,6; 10,7±0,5 ve 12,4±0,6 tailDNA%). Hidrojen peroksit stresinin ardindan olusturulan tamir süreci sonrasinda yeni tani çölyak hastalarinda (grup 1) kalan DNA hasarinin diger gruplara oranla fazla oldugu belirlendi (sirasiyla 8,4±0,5; 6,3±0,3 ve 6,4±0,4 tailDNA%) (p<0.05). Sonuçta tedavi almamis çölyak hastalarinda barsak epitel hücrelerinde genotoksisite saptanmistir. Tedavi almayan çölyak hastalarina ait lenfositlerin strese karsi daha duyarli olduklari ve DNA tamir kapasitelerinin düsük oldugu belirlenmistir. Bu nedenle çölyak hastalarindaki DNA hasarinin malign hastaliklarin gelismesine katki saglayabilecegi düsünülmüstür.