Giriş:
Bu çalışmada, Türkiye’de COVID-19 salgını sırasında epilepsili çocuk hastalar ile sağlıklı kontrollerin durumluk ve sürekli kaygı düzeylerini karşılaştırmayı amaçladık.
Gereç ve Yöntem:
Bu çalışmada, epilepsi nedeniyle izlenen ve karantinaya alınan 10-17 yaş arası hastalara durumluk (STAI-I) ve sürekli (STAI-II) anksiyete ölçekleri uygulandı. Anksiyete durumu ve potansiyel risk faktörleri sağlıklı yaş ve cinsiyet uyumlu kontrol grubu ile karşılaştırıldı.
Bulgular:
Bu çalışmaya 40 epilepsi hastası ve 40 kontrol dahil edildi. Epilepsi grubundaki hastaların %92,5’i orta ve %7,5’i şiddetli anksiyeteye sahipti (ortalama STAI-I ve STAI-II değeri sırasıyla 40,3±4,8 ve 40,9±10,5 idi). STAI-I ve STAI-II ölçek puan ortalamaları açısından epilepsi ve kontrol grupları arasında anlamlı fark yoktu (p=0,756, 0,914). Durumluk kaygı puanları düşük, orta ve yüksek kaygı düzeyi olarak kategorize edildiğinde, epilepsi grubunda orta-yüksek durumluk kaygı, kontrol grubunda orta-düşük durumluk kaygı saptandı. Nöbet sıklığı yüksek olan hastalarda durumluk kaygı düzeyi yüksek bulundu (p=0,045). Durumluk ve sürekli kaygı ölçeği puanları ile epilepsi süresi, karantina süresi, nöbet tipi, ilaç direnci, antiepileptik türü gibi faktörler arasında anlamlı bir ilişki bulunmadı.
Sonuç:
Toplum sağlığını yaygın olarak etkileyen durumlarda klinisyenler epileptik hastaların ruh sağlığına da odaklanmalıdır. Bu nedenle epilepsili çocuk hastalara ruh sağlığı desteği verilmesi gerektiğine inanıyoruz.
Anahtar Kelimeler: COVID-19 pandemisi, epilepsi, anksiyete, karantina