Nokturnal enürezis (NE) çocukluk çaginin en sik karsilasilan sorunlarindan biridir (1-3). Yunanca “idrar yapmak” (enourein) sözcügünden gelmektedir. Enürezis üriner kontrolün saglanmasi gereken yastan sonra görülen istemsiz idrar kaçirmadir. Hastayi, ailesini ve çevresini etkileyen önemli bir problemdir. Enürezis çocugun kendine güvenini azaltir, utanç duymasina ve psikolojik sorunlara neden olabilir. Ayrica toplumumuzun bu konuda yeterli bilgiye sahip olmayisi konunun istismarina neden olmaktadir. Enürezisin kendisinden çok, ailelerin ve toplumun yanlis tutumlari zarar vermektedir. Kullanilan cezalandirma yöntemleri çocuk üzerinde etkisi ömür boyu sürecek izler birakmaktadir. Bu nedenlerden dolayi, enürezisli çocuga yaklasimin temelinde çocugun benlik duygusu zedelenmeden sorunun atlatilmasi olmalidir. En önemli görev aileye düsse de mutlaka multidisipliner olarak ele alinip tedavi edilmelidir.

Epidemiyoloji

Enürezisin sosyoekonomik düzeyi düsük toplumlarda ve kalabalik ailelerde, sosyal ve psikolojik travma geçiren çocuklarda daha sik görüldügü bildirilmistir (1,2,3). Enürezisin sikligi çocugun yasina göre degisiklik göstermektedir. Bes yasindaki çocuklarin %15-25’i yatagini islatirlar. Alti yasinda %13;7 yasinda %10;8 yasinda %7 ve 10 yasinda %5’inde nokturnal enürezis görülmektedir (3). Görüldügü gibi NE sikligi yas arttikça azalmaktadir. Gelisen yas ile birlikte, çocuklar her yil %15 oraninda kendiliginden kuru kalmaktadir. Monosemptomatik NE erkek çocuklarinda 1.5-2 kat daha fazla görülmektedir (3). Bu nedenle erkeklerin %8’i, kizlarin %4’ü enüretik kalirlar. Ancak, adolesanlarin %1-3’ü altlarini islatmaya devam ederler (1,2,3,4).