Öz

Çocuk istismar ve ihmali yaygın ve güncel bir sorundur. Çocukların fiziksel ve psikolojik sağlığı üzerinde ciddi ve uzun vadeli olumsuz sonuçları vardır. Çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanları olguların tespit edilmesi ve ele alınmasında çok önemli bir rol oynamaktadır, ancak klinik pratikte karşılaşılan olguların bildirimi ile ilgili sorunlar yaşandığı gösterilmiştir. Bu çalışma, çocuk doktorlarının klinik uygulamalarında karşılaştıkları çocuk istismar ve ihmal olgularını bildirmeye yönelik tutumlarını ve tutumlarını etkileyen faktörleri incelemeyi amaçlamaktadır.

İstanbul’daki çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanlarıyla çevrimiçi kesitsel tanımlayıcı bir anket çalışması yapılmıştır. Toplanan veriler arasında sosyodemografik özellikler, çocuk ihmali ve istismarı hakkında bilgi ve eğitim düzeyi, bununla başa çıkma konusundaki tutumlar, deneyim süresi ve raporlama davranışı yer almaktadır. Veriler, çevrimiçi bir öz bildirim anketi aracılığıyla toplanmıştır. Çalışma, çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanlarının çocuk istismarı ve ihmali konusundaki mevcut farkındalıklarını ve yönetim uygulamalarını değerlendirmektedir. Veriler, SPSS 22 kullanılarak frekanslar, ortalamalar, standart sapmalar ve korelasyon testleri gibi tanımlayıcı ve karşılaştırmalı istatistikler kullanılarak analiz edilmiştir. Etik onay İstanbul Medipol Üniversitesi Etik Kurulu’ndan alınmıştır. Çalışma, Helsinki Bildirgesi’ne uygun olarak yürütüldü ve katılımcılardan çevrimiçi onam alınmıştır.

Çalışmaya 126 çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanı çevrimiçi olarak katılmıştır. Sonuçlar, çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanlarının çocuk istismar ve ihmalini bildirmeye yönelik genel olarak olumlu tutumlara sahip olduğunu göstermiştir. Cinsiyet ve medeni durum tutumları önemli ölçüde etkilememiştir, ancak ebeveyn olan çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanları bildirim sorumluluğunda daha yüksek puan almıştır. Ayrıca, daha fazla mesleki deneyime sahip olanların raporlama sorumluluğu puanlarının daha yüksek olduğu görülmüştür. Çocuk istismar ve ihmali konusunda yapılandırılmış eğitim almış olmanın, çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanlarının bildirim sorumluluğu puanlarını artırdığı ve daha az endişeli tutumlar sergilediği gösterilmiştir.

Bu çalışma, çocuk istismarı ve ihmali bildirme konusunda çocuk sağlığı ve hastalıkları uzmanlarının olumlu tutumlarını ve bunu etkileyen faktörleri vurguluyor. Eğitim, mesleki deneyim ve işbirliğinin önemine dikkat çekiyor. Bildirme prosedürlerinin farkındalığı ve endişelerin ele alınması gerektiğini belirtiyor. Kapsamlı eğitim, net bildirme protokolleri ve çok disiplinli işbirliği, bildirme oranlarını artırmak ve çocuk istismarı ve ihmali daha etkili bir şekilde tespit etmek için gereklidir. Bu çalışma, Türkiye’de çocuk koruma sistemlerini geliştirmeye yönelik bilgi sağlamaktadır.