ÖZET

Giriş:

Menenjit, yenidoğanlarda önemli bir mortalite ve morbidite nedenidir. Bu çalışmada, yenidoğan menen-jitlerinin mikrobiyolojik, biyokimyasal ve klinik özelliklerinin incelenmesi ve yaşamın ilk yılındaki morbid-itelere etkili risk faktörlerinin araştırılması amaçlanmıştır.

Gereç ve Yöntem:

Ocak 2010-Aralık 2015 tarihleri arasında 3. Düzey Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesi’nde menenjit tanısı alan hastaların dosyaları geriye dönük olarak incelendi.

Bulgular:

Menenjit teşhisi konan 118 hasta vardı. Hastaların ortanca gebelik yaşı 32 hafta (24-40 hafta), ortanca doğum ağırlığı 1987 gram (690-5020 gram) idi. Menenjit hastalarının çoğu (n=106, %90) geç sepsis hastasıydı. Prognozu kötü olanların tanı günü daha fazla [9,7 (2-28) gün ile 15,5 (3-138) gün] olarak bulundu, p=0,03. Anormal kraniyal manyetik rezonans (MR) bulguları (p=0,037) ve işitme testlerinde kayıp (p=0,045) olan term bebeklerde beyin omurilik sıvısı (BOS) lökositleri anlamlı olarak daha yüksekti. Nöromotor retardasyonu (p=0,001), nöbet öyküsü (p=0,003), anormal kraniyal MR bulguları (p=0,008) ve işitme kaybı (p=0,005) olan erken doğmuş bebeklerde BOS şeker düzeyleri anlamlı olarak daha düşüktü.

Sonuç:

Yenidoğan menenjitli olguların önemli bir kısmında uzun dönemde nöromotor gerilik ve işitme sorunları görülmektedir. Tüm bebekler için; geç başlangıç günü ve yüksek BOS lökositi, ayrıca prematüre bebekler için ise düşük BOS şekeri kötü nörolojik gelişimin belirteci olarak değerlendirilebilir.